Op deze foto zie je onze ‘tweede werkplek’.
Omdat het kantoor op de showroom geen ramen heeft, een gemiddelde temperatuur heeft van 5 graden onder nul, de koffie niet te pruimen is en omdat de werktafel met etensresten geen uitzondering is zoeken we wel eens onze uitvlucht buiten. Eenmaal buiten voel je weer de heerlijke temperatuur maar voor de rest je moet niet om je heen kijken. Er staat een houten tafel tussen de geparkeerde auto’s. 3 Meter verder wonen mensen al zou je eerder denken dat het een vuilnisbelt is. De mensen hier binden een vergiet aan een stok die als antenne moet dienen. De mensen zijn heel erg arm en de showroom is dan ook goed beveiligd.
Nu de bouw van de tijdelijk fabriek klaar is richten we ons op de bouw van de permanente fabriek. Vanwege Nederlandse subsidieregels moet de fabriek klaar zijn voor 1 November dit jaar. We zijn al regelmatig naar wat grond gaan kijken in de buurt van de tijdelijke fabriek. Uiteindelijk hebben we grond gekocht van de vader van Pam. En dat is een verstandige beslissing want de familie van Pam heeft nogal wat connecties in Chiangmai. Haar neef en oom zijn burgemeester van Chiangmai stad en provincie. Nu zijn er regels omtrent het bouwen van fabrieken in Chiangmai en mag er in deze periode eigenlijk niet gebouwd worden. Dat zou dus ook voor onze fabriek gelden maar 1 blik naar Pop doet ons inzien dat deze regels niet helemaal voor ons opgaan. Volgende week start men de bouw.
Pop loopt regelmatig rond met witte rollen onder zijn arm met de tekeningen van de nieuwe fabriek. Voorheen negeerde we deze witte rollen maar na onze huidige Thaise kantoor ervaringen zijn we redelijk bemoeizuchtig geworden en hebben we, tot lichte ergernis van Pop, al heel wat wijzigingen doorgegeven. Ons kantoor krijgt een heus raam en een deur naar buiten, en niet te vergeten een eigen koffiezetapparaat!
Oh ja; op de foto zie je Cas die probeert een mal onder de loep te krijgen. Maar zoals je ziet zal hij nooit een echte ‘sieradenboer’ worden. De mallenmaker die zojuist 180 kilometer (!) met de bus heeft gereisd om de mallen in een oud sigarendoosje aan ons te showen, kijkt dan ook vrij sceptisch naar de handelingen van Cas. En op de voorgrond zie je een blik cappuccino die we uit noodzaak aangeschaft hebben om de oh zo heerlijke koffie van de showroom te ontwijken. Lang leve de Senseo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten