We hebben gisteren een Valentijns diner gehad bij het zwembad. En wat voor een diner. We hadden een private tabel bij het zwembad met live music. Overal rozen en kaarsjes om ons heen. Geen moeite gespaard en met een 5 koppige bediening kwamen we niks te kort (vandaar de hoofdpijn vandaag).
Maar voor ons diner moest ik eerst het pepernoten beslag maken. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Met Thaise pakken in mijn hand raakte ik al lichtelijk in paniek. Want wat is in godsnaam bakmeel of bloem in het Thais? En hoe kom ik aan een maatbeker? Ik had Kiki inmiddels al naar de keuken van het resort gestuurd met een briefje. Fa (onze tijdelijke vervanging van Pohn) schoot me al te hulp. Maar zonder Engels komen we niet ver. Met handen en voeten heb ik geprobeerd uit te leggen wat de bedoeling was met nog 15 minuten op de klok. Uiteindelijk werd er een vriendin van Fa gebeld die een restaurant om de hoek heeft. En daar kwam ook de maatbeker. De oppas bemoeide zich inmiddels ook met het tafereel in de keuken. En daar stonden we dan. Ik in mijn mooie jurk voor het Valentijns diner met mijn handen in het beslag en 3 kakelende Thaise dames om mijn heen. Ik hield de restaurant eigenaresse nog net op tijd tegen. Zij wilde het beslag al meenemen naar haar keuken om daar de pepernoten te bakken….. Uiteindelijk lag er een mooi bolletje in de koelkast en zaten wij op tijd aan tafel (ik met een heerlijke Pepernoten Fragrance)
Vanochtend ging ik met een tas vol, inclusief bakplaat en het (hopelijke) pepernoten beslag naar de school. Samen met een Nederlandse moeder en 7 kids hebben we de pepernoten gemaakt (Billy heeft meer beslag gegeten dan gerold).Toen ze de oven in gingen hebben we een Nederlands verhaal voorgelezen. Maar na 5 minuten deed mij de brandlucht vermoeden dat de oven toch iets te hoog stond (ik had toch duidelijk doorgegeven aan die Thaise dame dat de oven op 160 graden moest ???). Al die moeite voor verbrandde pepernoten……..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten