Wederom Billy huilend afgezet op school. ‘ pap en mam ik wil ECHT bij jullie blijven’
Oh wat is dat toch moeilijk. Zo’n klein mannetje op zo’n grote Engelse onbekende school.
Toch maar doorgezet en op naar de fabriek met de telefoon op zak voor het geval school toch zou bellen. Eerst lang de bouw van de ‘temporary’ nieuwe fabriek gereden en daarna na Pop en Pam van de fabriek. Fijn om eindelijk te kunnen werken. Er is zo veel te bespreken en nu maar hopen dat de telefoon stil blijft.
En ja hoor toen we om 3 uur de kids op gingen halen kwam Billy vrolijk naar ons toe gerend:
‘ jullie hadden gelijk, het is hartstikke leuk op school’. Pfff pak van ons hart. Nu moet het alleen nog zo blijven.
We blijven ons verbazen over de afstanden en faciliteiten in Chiangmai. Even naar de speelgoedwinkel om de kapotte auto te ruilen van Billy is als een presentje omruilen in Amsterdam.
Even naar de fabriek is enkeltje Den Haag en voor boodschappen doen moet je zeker 5 kwartier uittrekken. (toch wel handig zo’n AH aan het einde vd straat). Maar deze verloren tijd wordt gelukkig een beetje goed gemaakt door Pohn, onze maid, die nog steeds de heerlijkste gerechten maakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten