Ik heb ‘nachtmerries’. Ik droom dat ik weer in Nederland ben en dat ik weer alles zelf moet doen. Het huishouden, boodschappen, kids naar school brengen, wassen strijken, kids naar sportclubjes brengen, koken en daarnaast ook nog werken. Ik kan het me niet meer voorstellen hoe ik dit elke dag voor elkaar krijg in Nederland.
Maar we hebben ook Thaise stress. Namelijk de werkstress in de fabriek en de ontwikkeling van de nieuwe ontwerpen. Ik heb al meerder keren met mijn handen in het haar gezeten. Kostbare mallen die onbruikbaar zijn vanwege verkeerde maten, slotjes die opengaan, maar ook veel te zware ontwerpen waardoor het onverkoopbaar is vanwege de hoge en steeds stijgende zilverprijs. Kettingen die besteld moeten worden die niet op voorraad zijn en mallen makers die niet op komen dagen. Een machine besteld in China die weer vertraging oploopt. Bedels voor een grote nieuwe klant die kwijt zijn geraakt bij de Thaise postoffice. De Bangkok beurs start over 2 weken maar alle display sieraden zijn verdwenen. En zo kan ik kan nog wel even door gaan . Als Cas en ik naar huis rijden zijn we meestal ook een half uur in gedachten verzonken. En om het niet nog negatiever te maken kunnen we beter maar ook even onze mond houden.
Maar eenmaal thuis is het altijd weer heerlijk. Pohn haalt elke dag vers fruit en tovert de mooiste schalen op tafel. De kids komen thuis rennen en ik heb alle tijd voor de school verhalen. Vervolgens gaan we vaak nog even naar het zwembad om te genieten van de laatste zonnestralen op de loungebedden. Een plons in het zwembad verwijdert de laatste resten van de dag. En wat zo fijn is; ik hoef me niet naar huis te haasten want het eten wordt verzorgt. Lekker loom en nagenietend lopen we naar huis. HELP, hoe ga ik dit dadelijk doen in Nederland ??????!!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten