Day 56

 

Yes! We mogen nog 60 dagen in Thailand blijven, het is officieel.

We vertrokken zaterdagochtend met een busje en onze guide Peter, richting ChiangRai en vervolgens naar Birma. Onderweg hebben we nog wat toeristische stops gemaakt bij o.a. The White Temple.

Maar het doel was dus de border over om ons visum te verlengen. Peter kende het kunstje inmiddels al en liep ons voor naar de grens. Midden op de brug tussen Thailand en Birma (Miramar) bevinden zich de kantoortjes en de grenspost. We liepen langs wat vervallen offices voor dat Peter een rood gordijn opentrok en ons een kantoortje in liet gaan. Daar zaten 4 officieren in een vreselijk vervallen kantoor met de schimmel op de muren, knipperende kerstversiering aan de muur en zo’n zwarte wasbak die je wel eens in films ziet. In de hoek stonden de resten afval van de lunch nog.

Peter werd al zenuwachtig dus ik bereidde me al voor op het ergste maar wat bleek, de mannen waren zeer aardig en vonden het heel amusant een Nederlands gezin in hun vervallen schimmel kantoor te hebben. 1 Officier moest zijn blouse nog dicht knopen en veegde de lunchresten van zijn gezicht terwijl de andere complimenten maakte naar onze blonde dochter.

5 Minuten en heel veel flauwekul later (Billy heeft alleen maar gekke bekken getrokken op zijn maar ook op onze foto’s die gebruikt worden voor de officiële documenten) stonden we buiten. We liepen de brug over en stonden in Birma. En daar begon de armoede. Bedelende moeders met kids aan de borst, zieke mannen en nog veel meer ellende. Het was vies, het stonk en de afval reikte wel een meter hoog. Peter raadde ons toch aan om nog even naar de local markt te gaan voor de goedkope dvd’s en speelgoed. Met tassen vol (waaronder een wave board van 9 euro!) gingen we weer de grens over met onze verlengde visum in het paspoort.

Gelukt, en nu heerlijk naar het resort in de Golden Triangle waar ze echt een amazing view hebben en de olifanten via de trap… (echt waar!) het terras op komen lopen.