Day 45

Lost Silver..

Pop heeft als managing director van een grote fabriek nog al eens wat problemen met het personeel.

Denk dan niet aan problemen die wij kennen, nee,  het is hier de alles is anders show.

In Nederland wil men graag eens van job of bezigheid veranderen, heel logisch, wij houden niet van geestdodend werk. De Thai daarentegen wil niks liever dan dag in dag uit hetzelfde, liefst zo simpel

mogelijk werk doen. Mocht er op een bepaald moment voor hem tijdelijk geen werk zijn, vraag hem dan niet om iets anders te doen, goeie kans dat je de beste man, vrouw, een paar dagen of überhaupt niet meer terug ziet. Toch slaagt Pop wonderbaarlijk goed in het omturnen van deze mentaliteit. Persoonlijk denk ik dat het komt omdat wij relatief gezien zeer goede salarissen betalen.

Omdat 90% van de Thai heel arm is moet Pop continue alert zijn op dat er geen zilver wordt gestolen uit de fabriek. Deze controle gaat heel erg ver. Alles wordt gewogen en ook het zilver afval wordt tot op de tiende gram geregistreerd. Geregeld worden alle afvalbakken binnen en buiten gecontroleerd, en zo ook de toiletten en andere mogelijke verstopplaatsen.

Ons personeel kent deze maatregelen en zal niet gauw iets meenemen uit de fabriek.

Omdat ze zo arm zijn lenen ze geld van locale financieringsinstellingen (lees: Thaise maffia) tegen 10 % rente, niet per jaar maar per maand. Als ze dit niet terug betalen binnen de gestelde termijn lopen ze grote kans onenigheid met die mensen te krijgen. Oftewel; they will we killed. Mochten ze voor dit dilemma komen te staan, dan lijkt me de keuze simpel: stelen. Vandaag legt Pop ons een verhaal voor van een dame die al meer dan 3 jaar werkt in onze fabriek. Zij is 500 gram zilverafval met een waarde van ca. 300 euro ‘kwijt’ geraakt. Deze dame is in tranen en zweert dat ze het niet heeft gestolen. Ze heeft al een schuld bij onze fabriek (wij hebben een pot voor mensen waarvan ze kunnen lenen zonder woekerrente te hoeven betalen), een alcoholverslaafde man en schoonvader die niet werken en kids.

Normaal gesproken word iemand dan ontslagen, coulance kan niet, want als er 1 Thai over de dam is… Maar haar voorman en de mensen in haar team steken hun hand in het vuur voor de vrouw dat ze dit niet gedaan kan hebben (zou het een complot zijn ? ). De vrouw wordt overgeplaatst naar een afdeling waar ze niet meer met zilver in aanraking komt en het geld moet terugbetaald worden (in termijnen). 300 Euro is ca. 2 maanden loon en dit betekent dat ze waarschijnlijk niet veel centjes over heeft voor de alcoholische versnaperingen van manlief en zijn vader. Hopelijk gaat het niet ten koste van de kinderen !

Maar als Pop dit door de vingers zou zien, kun je op je vingers natellen dat we aan het eind van deze maand wel wat meer kilootjes zilver ‘kwijt’ zullen zijn. Pff… sommige dingen zijn gelukkig beter geregeld in Nederland