Goodbye

 

This is it. Vandaag vertrekken we. Lots of good memories en een ervaring om nooit te vergeten. We hebben intens genoten met z’n 4-en en die dingen meegemaakt die we nooit hadden durven dromen. We gingen naar Thailand met mixed feelings en de insteek dat we er het beste van zouden maken. Maar dat het zo mooi zou zijn hadden we nooit durven dromen. Thailand is een heel fijn land en Chiangmai is een heerlijke stad om te wonen. De kids hebben een hele fijne tijd gehad zowel privé als op school. Ze spreken Engels en al wat Thais. We hebben olifanten bereden en met Tijgers geknuffeld. Ze hebben Taekwondo geleerd, golf, viool en piano. We hebben hele leuke mensen leren kennen en innige vriendschappen gesloten. Vooral het resort, waar we 4 maanden hebben mogen wonen, was top. Al het personeel, van barman tot tuinman, van kidsclub tot de fitness, iedereen was super lief en wilde er alles doen om ons een fijne tijd te bezorgen. Het voelt een beetje als familie.

We werden eergisteren uitgenodigd in een meeting room door de Ttitya de manager van het resort waar we inmiddels een hele intense band mee hebben opgebouwd. We verwachten dat ze afscheid van ons wilde nemen. Maar wat bleek, bij binnenkomst zat het 50 koppig management team op ons te wachten om ons te verwelkomen met een enorm applaus. Titiya hield een prachtige en ontroerende speech voor ons. Ik kreeg een enorme bos bloemen en de kinderen een heus naambadge van het resort. De reden hiervan was natuurlijk ook dat Kiki zich bijna als personeelslid had ontpopt op het resort. Het was vreselijk ontroerend en bij mij rolde er echt wel een traantje over mijn wang.

Met mixed feelings gingen we naar Thailand en met mixed feelings nemen we ook weer afscheid. Deze tijd in Chiangmai was eigenlijk to good to be true.

 

Goodbye Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 107

 

Duizend keer beloofd aan mijn schat, maar nu eindelijk een blog van mij.

Tijdens de Bangkok fair besloot ik om samen met Dmitry, een Russisch Amerikaanse zakenrelatie, naar China te gaan.
Op de laatste dag van de fair moest ik nog even een visum bij de Chinese ambassade zien te regelen in Bangkok. Nu is Bangkok niet meer het Bangkok van 1991 toen ik samen met Ronald voor het eerst ging. Met de tuk tuk was je toen binnen een half uur op elke plek in Bangkok waar je maar zijn wilde. Tegenwoordig is het een mega metropool van bijna 20 miljoen mensen. Het verkeer in Chiang Mai mag dan een zootje zijn, in Bangkok is het een grote puinhoop. Bangkok heeft dan ook geen metro en moeten ze elke keer weer hogere snelwegen aanleggen om weer wat doorstroming te krijgen.
Ik heb die dag ca. 5 uur in de taxi gezeten. Mijn vlucht naar Quanzhou zou op dinsdag om 18.30 uur gaan en ik was ca. 20 minuten voor die tijd op het vliegveld. Met een glimlach kun je hier gelukkig veel gedaan krijgen en om 18.28 stond ik in de slurf naar het vliegtuig. So far so good. Dus ik bel Dmitry, “waar ben je”, vraag ik. “waiting for boarding”, zegt ie. Krijg nou wat. Blijkt hij de vlucht van 19.20 naar Shenzen te hebben. Had ie toch gezegd… Zal wel, ik dus vragen of ik op die vlucht mee kon. No way. Afijn, een glimlach en een zielig verhaal en ik kon me richting het vliegtuig naar Shenzen haasten. Gelukkig, zelfs nog 20 minuten over. Ik zie Dmitry bij de slurf wachten en wil ook gaan boarden. Sorry meneer, U had eerst terug door de douane gemoeten. Nee hè ! Ik dus aan de hand van een Thai rennen door het gigantische vliegveld en met wederom 1 minuut speling weet ik het vliegtuig te halen.

Shenzen is een plaats die tussen Hongkong en Quanzhou in ligt. In de afgelopen 15 jaar uit het niets opgebouwd en telt nu ca. 10 miljoen inwoners. Alles is grauw, de lucht, de wegen, de flatgebouwen waar geen eind aan lijkt te komen en de zelfs de mensen. Een mensenleven telt hier blijkbaar niet gezien de rijstijl van de chinezen, wat een chaos op de weg, Bangkok is er niks bij, ik heb in 3 dagen meer ongelukken gezien dan in 10 jaar in Nederland. We hebben een aantal fabrieken en showrooms bezocht en tussen elke bezichtiging ging wel weer een ritje van een uur aan vooraf. ´s-Ochtends vroeg op en ´s-avonds laat thuis. Op vrijdagochtend 4 uur, stond de chauffeur voor de deur om mij naar het vliegveld te brengen. Ik had de vlucht van 7.45 uur naar Bangkok. Keurig om 6 uur op het vliegveld en ingecheckt loop in naar de gate. Maar waar is mijn vlucht van 7.45 uur ? Wel zie ik een vlucht van 8.50 uur naar Bangkok maar geen 7.45. Aha, gelukkig toch wel een 7.45 alleen… p.m. grrrr.. Sinds wanneer staat er geen 19.45 uur meer ! Geen probleem denk ik, pakken we die vlucht toch. “Sorry Sir, fully booked”. Of nee, er blijkt nog plaats in de 1^ste klas te zijn. “wilt u de upgrade kosten betalen ?”. Natuurlijk, ik wil weg uit dit vieze China, we zien later wel wat het kost. Gelukkig viel het mee, slechts € 5,- administratie kosten omdat economie vol was. Wel weer racen, weer terug door immigratie en naar de gate rennen, ditmaal wel 5 minuten over. Goed terug naar Bangkok, daar natuurlijk ook mijn vlucht gemist, maar bij Thai Airways doen ze helemaal niet moeilijk en werd ik kosteloos omgeboekt naar de eerste vlucht naar Chiang Mai. Ik heb wel een paar dagen nodig gehad om bij te komen, maar wel geleerd dat iets duidelijk communiceren en op de kleine lettertjes te letten, je een hoop ellende kan besparen.

We hebben een fantastische tijd gehad in Chiang Mai, erg gezellig, zeer leerzaam, vooral voor de kids, en het belangrijkste: voor onze zaak, zeker voor herhaling vatbaar, maar we zullen ook weer blij zijn om velen van jullie terug te zien. Hopelijk tot snel.

Laatste avond in ons favoriete restaurantje, Chez Marco. Billy werkt hier altijd als ‘portier’ en begroet de klanten met sawasdee krab en een officiële buiging.

 

Chez Marco Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 105

 

Het koningshuis is in Thailand enorm belangrijk. Alle familieleden van de koning worden als heiligen beschouwd. De koning zelf is enorm populair en geliefd in Thailand. Hij is de langst heersende koning in de Thaise geschiedenis en de oudste koning die Thailand ooit gekend heeft. De koning wordt in Thailand onder andere vereerd doordat, voor een film in de bioscoop en voor of na een concert, muziek ter ere van de koning wordt gespeeld, waarbij iedereen gaat staan. Er hangt in vrijwel alle Thaise huizen een portret van de koning. Iedere dag om 8 uur en 18 uur wordt het volkslied op alle radio- en TV stations gespeeld. Ook dan worden er hoogtepunten uit zijn leven getoond. Het journaal op de TV heeft altijd een onderdeel met koninklijk nieuws. Maar de Koning verblijft al geruime tijd in het ziekenhuis en kampt met een zwakke gezondheid. Zijn opvolger is zijn oudste zoon kroonprins Maha Vajiralongkorn. Maar het volk en invloedrijke functionarissen twijfelen of hij wel geschikt is om op korte termijn koning te worden. Vajiralongkorn zou een playboy zijn en goede banden hebben met de verdreven Thaise premier Thaksin. Maar hier mag je als Thaise burger nooit openlijk over praten. Hier staan zware straffen op en soms zelfs de doodstraf.

Nu kreeg de showroom afgelopen zondag bezoek van de prinses van Thailand (de dochter van de koning). Dit bezoek wordt nooit aangekondigd en Pam kreeg 15 minuten van te voren te horen dat ‘de stoet’ onderweg was. De stoet houdt in; 20 politieauto’s met 60 politiemannen, een privé leger, dokter en nurse en een hond die werd aangesproken met Sir. De straat werd afgezet voor 3 uur lang en met snuffelhonden werd er op explosieven gecontroleerd. Ons kantoor werd ontruimd en ontsmet (dat was wel eens nodig; eindelijk een schone tafel). Pam die de Prinses hielp moest op haar knieën zitten en mocht haar niets aanreiken zonder eerst een buiging te maken. Ook de hond bleek bepaalde eisen te hebben. De soldaat vroeg of de hond gebruik mocht maken van het toilet. Jawel, deze harige Sir gaat gewoon op een toiletpot zitten en doet op commando zijn behoefte (ik hoop echt op het mannentoilet). Voor Pam is het best een nerveuze bedoeling omdat er niks mis mag gaan. Mochten er fouten gemaakt worden dan kan dit namelijk echt vreselijke gevolgen hebben. De prinses blijkt trouwens een enorme fan van ons merk SimStars te zijn en draagt hier diverse armbanden van.

Ach ons Koningshuis is toch zo slecht nog niet en gelukkig worden we niet doodgegooid met afbeeldingen van Beatrix.

Mocht een Thai dit schrijven vertalen dan kan het zomaar zijn dat we dinsdag a.s. niet op Schiphol aankomen…… Long Live The King.

Day 103

 

We hebben het met onze kids al regelmatig over het terugkeren naar Nederland. Wat zullen ze missen in Thailand en wat hebben ze gemist in Nederland. Voor Kiki is het vrij duidelijk. Ze heeft haar vriendinnen gemist en vooral Charlotte. Ook is ze weer blij als ze kan paardrijden op een normaal gevoed paard en niet op een witte behaarde ribbenkast. En hoe aardig de ‘Thaise paardrijleraar’ ook is, iets bijbrengen over paardrijden is echt te ver van zijn bed show, laat staan dat hij Kiki kan bijhouden in galop. Maar daarentegen zal ze hier de school en haar vriendinnen missen en het contact (inmiddels vriendschappen) met het personeel hier. Billy heeft wat meer vage en irrelevante onderwerpen. Ook werkt zijn korte termijn geheugen niet echt mee bij vragen wat hij heeft gemist in Nederland. Nu is nu. Hij zal ook zijn vriendjes op school missen en de olifanten… Maar ook de ‘Pohn soep’ en de ijs bonbons bij het zwembad (goede redenen om weer terug te keren).

En voor ons geldt dat we het fijne woon en leefklimaat hier vreselijk zullen missen. In Thailand hangt een bepaalde relaxt-heid die niet te omschrijven is. We hebben nog nooit een Thai kwaad of verhit gezien. En zo reikhalzend je in Nederland naar het weekend uit kijkt zo onbelangrijk is het hier. Want ook doordeweekse dagen zijn erg fijn hier. En ik zal de hulp in de vorm van Pohn er missen. Ze zorgt niet alleen voor het huishouden maar ook is ze verzorgend. Soms staat onze keuken vol met Thaise dames. We worden bevoorraad met kruiden voor de massages, massageolie, vitaminepillen en verse gember voor de gemberthee. Met de housekeeping erbij hebben we soms wel 9 dames in huis die allemaal bezig zijn om het je aangenaam te maken. Wel rest mij dadelijk de grote taak in Nederland om de kids weer te attenderen op het feit dat deze Thaise hoffelijkheid niet opgaat in ons koude kikkerlandje. Dat Kiki toch echt haar bril zelf moet poetsen, dat Billy snapt dat er geen ‘schalen ijsbonbons’ naar het bubbelbad worden gebracht en ik toch echt geen Pohn ben die alles achter hun kont opruimt…….

Day 99

 

Suk San Wan Geuht Ka (Happy Birthday in Thais)

Gisteren hebben we de verjaardag van Cas gevierd. We hadden eerst de plaatselijk Thaise bakker blij gemaakt door alle taarten in de vitrine te kopen.We wilden namelijk het personeel in de fabriek en de showroom trakteren op gebak. De Thaise juffrouw viel bijna van haar stoel en wist niet hoe snel ze de manager er bij moest halen. Met onze achterbak vol met taarten (voor 120 man) gingen we op weg naar de fabriek waar Cas in de watten werd gelegd door de dames van de showroom met een leuk cadeau.

‘s-Middags hadden we een borrel in de bar van het resort gepland staan. Het personeel kwam aan gezongen met een taart en met een glas champagne proosten we met een aantal vrienden op de verjaardag van Cas. De 2 flessen Moet champagne had mijn zus meegenomen uit Nederland (nog bedankt zus!) Voor een flesje champagne in Thailand ben je al snel 200 euro kwijt. ‘s-Avonds had de chef kok een speciaal verjaardags diner voor ons gemaakt. Nadat we de kids in bed hadden gelegd hebben we dan ook heerlijk met z’n 2-en genoten van een onvergetelijk etentje. Het was een goede Geuht Ka!

Day 99 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 99 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 99 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 97

 

Zo ver van Oeteldonk af maar ik ben er toch vaak met mijn gedachten bij geweest. Het leuke is dat je via facebook toch wel een impressie opdoet van Carnaval 2011 en dan vooral door de foto uploads van Peter Forger (mooie outfit Es en Jet !). Ik heb met de kids carnavals nummers gedraaid via You Tube en de polonaise gedaan maar ik had toch een ander gevoel dan vorige jaren… Nu is wel ons voordeel dat we fit en wel genieten van een heerlijk land en een mooi klimaat en niet zoals een hoop vrienden morgen met een kater en een lege portemonnee wakker worden.

Wij luidden afgelopen vrijdag het 2 na laatste weekend in hier in Chiangmai en hoe angstvallig we proberen de tijd te rekken voelen we toch dat onze laatste dagen geteld zijn. Het gaat nu echt hard en op de een of andere manier voelen we ons hier niet fijn bij. We hebben afgelopen weekend nog maar eens heerlijk geprofiteerd van het mooie weer en hebben ons vermaakt aan het zwembad. Het was ook een soort ‘must’ want Cas was redelijk uit het veld geslagen na afgelopen business trip. Hij wist soms niet of hij zich in Chiangmai, Bangkok, Shenzen of Huangshan bevond. Hij leefde het hele weekend in een soort ijl toestand, dus rust op een bedje was bittere noodzaak (en ik offer me wel op…).

Nu wordt hij morgen natuurlijk wel een jaartje ouder dus misschien heeft dat ook wel enige invloed op zijn staat van paraatheid. De verjaardag heeft mij wel wat ‘Thaise stress’ opgeleverd want er is hier een chronisch te kort aan; slingers, ballonnen, bloemen en cadeaus. Ben dus haastig aan de slag gegaan met de kids om iets vergelijkbaars in elkaar te flansen en ik heb Pohn op pad gestuurd voor het een en ander (wat ik natuurlijk niet kan verklappen de avond voor de ‘Sweet 46’).

Day 97 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 97 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 97 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 94

 

De internationale school van Kiki en Billy is bijzonder. Het terrein heeft een oppervlakte van 100 acre, oftewel 40 hectare. De school gaat van kleuterklas tot aan de middelbare school en heeft in totaal 450 leerlingen met meer dan 35 nationaliteiten met mogelijkheid tot boarding voor de senior students. Maar ook biedt de school woonfaciliteiten voor gezinnen.

Elke sport is mogelijk op deze school. Je hebt de golf, tennis, voetbal, cricket and a cooking academy. Maar ook kun je leren tuinieren en vissen. Je hebt meerdere restaurants, een kapper en een shop voor de dagelijkse boodschappen. Voorstellingen (oftewel podiumfeesten) worden gegeven in het auditorium met geluid en licht effecten. Als Billy is gevallen wordt hij gelijk naar de hospital gebracht. En bij thuiskomst zit er een briefje in van de nurse wat er is gebeurd en wat ze hebben gedaan (waarschijnlijk over zijn bolletje geaaid). Hij zegt altijd dat hij bij de nursery is geweest.

Er was vandaag een meeting met de ouders en de staff over de talen. Je hebt nu een keuze uit 6 talen die je kunt leren maar ze willen uit prestige oogpunt toch een extra taal toevoegen. Je hebt het idee als je het schoolterrein oploopt (na controle van de security) dat je op een Amerikaanse campus loopt, zo uit een film geplukt. Maar sta je te wachten op je kids (wat een zeldzaamheid is vanwege het vervoer van en naar school met de schoolbussen) wordt je door leraren en de junior school principal aangesproken. Ze weten allemaal wie je bent en er wordt altijd geïnformeerd naar de status van Kiki en Billy.

Maar hoe professioneel de school ook is, soms besef je je weer dat je niet in de USA bent maar ik Thailand. Op donderdag heeft Billy voetbaltraining (op de academy zoals ze het noemen). Maar voordat iedereen zich heeft verzameld is de training al weer bijna op het einde. De trainer vraagt zich elke donderdag af of iedereen aanwezig is maar geeft de moed op na de 3e telling.  Het is een ongeregeld maar oh zo’n gezellig zooitje. Geen stress en geen tijdsdruk. En afgelopen donderdag toen er een heftige onweersbui over het veld trok werd er gewoon door gevoetbald en de ouders; die stonden onder de bomen te kijken.

OP de foto’s zie je de school van Kiki en Billy, de voetbaltraining en de hereniging van Cas en de kids na 9 dagen.

Day 94 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 94 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 94 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 91

 

Woensdagochtend 10.00 en ik zit met een kop koffie achter mijn lap top. Ik heb vanochtend mijn zus en nichtje om 6.30 uur uitgezwaaid. Vervolgens de kids uit bed gehaald en om 7.45 uur naar de bus stop gebracht. Cas heeft zijn reisplannen gewijzigd en komt niet vandaag maar vrijdag terug. Hij is met een zakenrelatie op pad in China en is momenteel nog onbereikbaar (althans, ik denk dat dat de boodschap is van die Chinese vrouw aan de andere kant van de lijn…..). En hier zit ik dan in mijn eentje, heb vanochtend al wel meerdere traantjes gelaten vanwege het vertrek van mijn familie. Maar ik zie ze al weer over 3 weken. Hoe zou het voelen als je je definitief vestigt in Chiangmai? Je zwaait je familie uit en je weet niet wanneer je ze weer zult zien.

Chiangmai heeft meer dan 20.000 foreigners vanuit tientallen landen. Hoe gaan zij er mee om? Ik sprak laatst Marijke uit Nederland en haar moeder komt 1 keer in de 2 jaar over en haar zus woont in Amerika. Ze woont al 16 jaar met haar man in Thailand. Natuurlijk heeft ze verdriet als ze haar moeder naar het vliegveld brengt maar terug gaan naar Nederland is een absolute no go. Tom de Engelse Taekwondo leraar van Kiki en Billy woont hier met zijn Thaise vrouw en 2 kinderen maar heeft ook nog 2 kinderen in Engeland.Zou je er dan aan wennen?  Is het Nederlands om de familie zo dicht bij je in de buurt te hebben?

En het vreemde is met deze tijdzone dat ik niemand kan bellen. Pas na 3.00 uur vanmiddag zal er leven zijn in Nederland. Maar gelukkig wonen wij in een resort. Ik heb vanochtend al zeker 15 mensen begroet. Heb in de fitness staan kletsen met Oh de manager van het fitness centrum die ik inmiddels goed heb leren kennen. Ze zijn momenteel bezig met de tuin, hebben de krant gebracht en ook Pohn komt net binnen. Ze heeft de kids hun favoriete maaltijd beloofd vanavond; kip met eigengemaakte frietjes. Kiki verheugde zich er vanochtend al weer op dat ze vanmiddag thuis zou komen want dan mocht ze helpen met de reservations in de lobby. Billy had vanochtend enorm veel zin om naar school te gaan want dan zou hij al zijn vriendjes weer zien. Gelukkig gaat het leven door hier. Alleen moet ik me nog zien te vermannen vandaag.Ik denk dat ik maar een kopje koffie ga drinken met Pohn, misschien heeft zij oor voor mij……

Day 88

 

Ik heb het eigenlijk ‘te druk’ om te schrijven want ik probeer Anthonie en Maggie in een week tijd zoveel mogelijk van Chiangmai  te laten zien. En het is grappig om te zien wat hun ervaren. Want wat voor ons al weer de normaalste zaak van de wereld is (olifanten is voor ons momenteel gelijk aan een labrador), is voor hun toch heel apart en bijzonder. We begonnen bij de internationale school van Kiki en Billy. De volgende dag naar de Hilltribes en het olifantenkamp. We sloten de middag af met een overheerlijke lunch met superview over een vallei en een waterval. Zaterdag had ik een verrassing voor ze in petto, namelijk rijstplanten. Met een mooi farmers pak aan werden we door de rijstvelden geleid naar het oefenveld. Het was duidelijk dat Maggie niet bekend is met farmers pakken want midden op de rijstvelden verloor ze haar broek… En het is best lastig om met grote regenlaarzen in de modder te staan en je evenwicht te behouden en tevens rijststekjes te plaatsen. Je hebt het idee dat je vastgezogen wordt door de modder. Het einde van de middag zouden we met de hotel bus naar het stadje gaan. Helaas was er geen bus meer ter plekke dus werden er 2 Mercedes limo’s voorgereden die ons naar de stad brachten. Ik en Anthonie voorop in de auto en Maggie en de kids in de ‘volg auto’ achter ons aan. Lekker geshopt en met een tuk tuk naar het lekkerste restaurant van Chiangmai (ChezMarco) gegaan, waar ze super beef carpaccio serveren. Vandaag zijn we de tijgers gaan bezoeken in Tiger Kingdom en in het hok geweest met de smallest Tigers (2 en 3 maanden oud). Ook de manicure, pedicure en foot massage stond hoog op het lijstje dus volgde die erna. En nu zijn we ‘uitgeput’ en blussen de dag af in het zwembad. Nog 2 dagen en dan vertrekken ze al weer naar Nederland. Het gaat veel te snel….

Day 88 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 88 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 88 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 88 Diavoorstelling weergeven Alles downloaden

Day 85

 

Changing places.

Gisteren hebben we mijn zus Anthonie en haar dochter Maggie opgehaald van Chiangmai airport. Het is echt apart om je zus en je nichtje weer te zien na 3 maanden. Ook de kids waren door het dolle heen. We werden beladen met leuke cadeaus, heerlijke champagne (wat onbetaalbaar is in Thailand) en kaas (yes!). Ze blijven een week bij ons in het resort en vertrekken volgende week woensdag weer naar Nederland. We hebben een hele leuke week voor de boeg want we gaan de toerist uithangen en dit wisselen we af met het zwembad en eten en drinken. Cas is vanochtend vertrokken naar Bangkok en zal tot en met volgende week op de Bangkok Jewelry fair zijn. En als dit voorbij is gaat het snel. Dan mogen we nog 2,5 week genieten om vervolgens weer in het vliegtuig te stappen op weg naar Nederland. Ik moet er nog niet aan denken want het leven is te fijn hier. Anthonie en Maggie (die momenteel een massage krijgen…) snappen inmiddels waarom. Het leven is hier fijn en ongecompliceerd. Wij spreken inmiddels zoveel immigranten die Chiangmai niet meer willen verlaten. Je kunt hier voor een goede prijs een vrijstaande villa huren in een prachtige omgeving. In Nederland heb je voor die prijs een appartement op een          C-locatie. Een hulp in huis, een kok of een nanny, geen probleem want het kost niks.          In Thailand betaal je gemiddeld 150 euro per maand voor een fulltime hulp in huis. Benzine tanken wordt voor je gedaan, boodschappen worden voor je ingepakt en (gratis)thuis bezorgd. Manicure, pedicure 5 euro voor een uur, kapper 3 euro, massage 10 euro voor 1,5 uur. En dan wordt je ook nog als koning en koningin behandeld als je westerse bent. Gisteren moesten we kleren kopen voor de beurs en we werden geholpen door 6 medewerkers en 2 managers (ik overdrijf het niet). Nu is het wel zo dat je voor de helft van de tijd niet begrepen wordt, maar ze proberen het wel en ze zullen er alles aan doen om je te helpen. Ik heb nog 25 dagen om van dit heerlijke land te genieten en dat ga ik ook zeker doen!

Hieronder zie je het weerzien van Kiki, Anthonie en Maggie. De foto spreekt boekdelen over de blijdschap van Kiki.

 

Day 82

 

Op deze foto zie je onze ‘tweede werkplek’.

Omdat het kantoor op de showroom geen ramen heeft, een gemiddelde temperatuur heeft van 5 graden onder nul, de koffie niet te pruimen is en omdat de werktafel met etensresten geen uitzondering is zoeken we wel eens onze uitvlucht buiten. Eenmaal buiten voel je weer de heerlijke temperatuur maar voor de rest je moet niet om je heen kijken. Er staat een houten tafel tussen de geparkeerde auto’s. 3 Meter verder wonen mensen al zou je eerder denken dat het een vuilnisbelt is. De mensen hier binden een vergiet aan een stok die als antenne moet dienen. De mensen zijn heel erg arm en de showroom is dan ook goed beveiligd.

Nu de bouw van de tijdelijk fabriek klaar is richten  we ons op de bouw van de  permanente fabriek. Vanwege Nederlandse subsidieregels moet de fabriek klaar zijn voor 1 November dit jaar. We zijn al regelmatig naar wat grond gaan kijken in de buurt van de tijdelijke fabriek. Uiteindelijk hebben we grond gekocht van de vader van Pam. En dat is een verstandige beslissing want de familie van Pam heeft nogal wat connecties in Chiangmai. Haar neef en oom zijn burgemeester van Chiangmai stad en provincie. Nu zijn er regels omtrent het bouwen van fabrieken in Chiangmai en mag er in deze periode eigenlijk niet gebouwd worden. Dat zou dus ook voor onze fabriek gelden maar 1 blik naar Pop doet ons inzien dat deze regels niet helemaal voor ons opgaan. Volgende week start men de bouw.

Pop loopt regelmatig rond met witte rollen onder zijn arm met de tekeningen van de nieuwe fabriek. Voorheen negeerde we deze witte rollen maar na onze huidige Thaise kantoor ervaringen zijn we redelijk bemoeizuchtig geworden en hebben we, tot lichte ergernis van Pop, al heel wat wijzigingen doorgegeven. Ons kantoor krijgt een heus raam en een deur naar buiten, en niet te vergeten een eigen koffiezetapparaat!

Oh ja; op de foto zie je Cas die probeert een mal onder de loep te krijgen. Maar zoals je ziet zal hij nooit een echte ‘sieradenboer’ worden. De mallenmaker die zojuist 180 kilometer (!) met de bus heeft gereisd om de mallen in een oud sigarendoosje aan ons te showen, kijkt dan ook vrij sceptisch naar de handelingen van Cas. En op de voorgrond zie je een blik cappuccino die we uit noodzaak aangeschaft hebben om de oh zo heerlijke koffie van de showroom te ontwijken. Lang leve de Senseo!

Day 80

 

Day off

De kids hadden gisteren een vrije dag van school. We besloten om een dagje er op uit te gaan en de kids mochten zeggen waarheen. We hadden het kunnen weten; naar de olifanten. Pff daar gaan we weer. Rondom Chiangmai heb je een ruime keuze aan olifanten kampen maar het varieert enorm in prijs. Je kunt 6000 bath pp kwijt zijn (150 euro!) voor een dagje met olifanten maar ook 2000 bath. We besloten voor de goedkope optie te gaan en fingers crossed dat het een prima kamp zou zijn. Het busje waarmee we werden opgehaald deed mij en Cas al twijfelen aan het niveau van het kamp. We werden afgezet in the middle of nowhere want het kamp was niet per auto te bereiken. Lopend tussen de tabaksvelden en over bamboe bruggen bereikten we het kamp. 3 Lemen hutjes 6 olifanten en 3 mahoets (olifantenverzorger). S…, waar waren we aan begonnen met 2 kleine kinderen. Maar het geld was al betaald dus we zouden wel zien wat de dag ons zou brengen. De ochtend begon met de training en na de lunch zouden we de bergen in gaan. Maar uiteindelijk hadden we een top dag. Dit was het echte werk. Nu moesten we zelf  met een stok met pin eraan, de olifant op het juiste pad houden. Het is echt hard werken om de olifant de gewenste richting op te krijgen en je evenwicht te houden 2,5 meter boven de grond. Ook de rit was spannend want het was vrijwel onbegaanbaar gebied en heel stijl en rocky. En onze dochter die verblikt of verbloost nergens van,wat een coole kikker. Ze baalde vreselijk dat ze afscheid moest nemen van de olifant, ze had hem het liefste mee naar huis genomen.

We sloten de dag af bij het lemen hutje na een primitieve douche en met een biertje en Bob Marley op de achtergrond voelden we ons helemaal top. Een dagje back to basic, it feels good.